Unijne przepisy o ekoprojekcie

Termin ekoprojekt wprowadza tzw. Dyrektywa ErP z roku 2009 w sprawie zasad ramowych ustalania wymogów ekoprojektu w odniesieniu do produktów wykorzystujących energię (Nr 2009/125/WE, zastąpiła ona dyrektywę EuP[1] nr 2005/32/WE). Dokument ten jest głównym elementem polityki UE w zakresie poprawy wydajności energetycznej i ekologiczności produktów na rynku wewnętrznym.

Dyrektywa w sprawie ekoprojektu jest dyrektywą ramową.
Oznacza to, że wiążące wymogi w zakresie ekoprojektu ustanawiane są w osobnych unijnych rozporządzeniach wykonawczych dotyczących poszczególnych grup produktów. Sama dyrektywa określa tylko warunki i kryteria wprowadzania środków wykonawczych:
określony produkt musi mieć istotny wpływ na środowisko, być sprzedawany na terenie Unii ilości powyżej 200 tys. sztuk rocznie oraz wykazywać wyraźny potencjał poprawy efektywności energetycznej, pod warunkiem, że nie pociąga to za sobą nadmiernych kosztów.

Komisja Europejska tworzy listę produktów z potencjałem do oszczędzania energii, a następnie przeprowadzane są kompleksowe prace studyjne nad daną grupą produktową. Jeżeli okaże się, że zastosowanie wymogów ekoprojektu przyniesie znaczne oszczędności, Komisja Europejska wspólnie z ciałem doradczym (Forum ds. Ekoprojektu) tworzy rozporządzenia wykonawcze, które bezpośrednio będą obowiązywały we wszystkich krajach członkowskich Unii.